Będzie lepiej

Wanda Ruczyńska jest młodą, niezależną dziewczyną. Rodzina chce ją wydać za mąż za bogatego przemysłowca ze Lwowa, Juliana Dalewicza. Stryj Wandy, Onufry, zabiera ją do Lwowa, aby nawiązać współpracę handlową z Julianem i przy okazji ich wyswatać. Wanda nie myśli o małżeństwie dla pieniędzy, tym bardziej, że Julian jest staromodnym dziwakiem zupełnie pozbawionym radości życia i poczucia humoru.
U Dalewicza pracują Szczepko i Tońko. Biedni, lecz pogodni batiarzy złamali zakaz śpiewania w fabryce, za co obaj tracą pracę. Szukając nowego zajęcia, przypadkiem znajdują w parku porzucone przez matkę niemowlę. Postanawiają zaopiekować się dzieckiem. Dają mu na imię Bajbus. Następnego dnia na szosie spotykają Wandę, której zepsuł się samochód. Pomagają jej w naprawie, a ona zajmuje się chłopczykiem. W pewnym momencie samochód niespodziewanie rusza, Szczepko i Tońko odjeżdżają, a Wanda zostaje sama z dzieckiem na drodze. W jego ubranku znajduje list z prośbą o zaopiekowanie się niemowlęciem, jest więc przekonana, że nieznajomi podrzucili jej dziecko i uciekli. Zabiera chłopczyka do hotelu, gdzie czeka na nią stryj. Wanda wymyśla sposób na pozbycie się Juliana. Okłamuje stryja, że chłopiec jest jej dzieckiem, a jego ojciec uciekł. Onufry z początku niechętny, szybko pokochał dziecko jak własne. Wszyscy razem wracają do Warszawy. Niestety zaborcza i apodyktyczna żona Onufrego jest oburzona, że Wanda splamiła honor rodziny i każe jej odnaleźć ojca dziecka.
Tymczasem Szczepko i Tońko dowiadują się, że obca kobieta, która ich zdaniem porwała Bajbusa, wyjechała. Jadą za nią i za chłopczykiem do Warszawy. Po jakimś czasie zjawiają się w domu Ruczyńskich, by odebrać dziecko. Spotykają tam Wandę. Wyjaśniają sobie nieporozumienie. Wanda prosi ich, by Tońko udawał ojca jej dziecka – dzięki temu pozbędzie się niechcianego kandydata na męża. Szczepko i Tońko, prości batiarzy z przedmieść Lwowa, są bardzo niechętnie przyjmowani przez rodzinę o arystokratycznych zapędach, jednak wszyscy starają się zachować pozory. Batiarzy obejmują dyrekcję sklepu z zabawkami, dotychczas zaniedbywanego przez Wandę. W sklepie panuje ospała i gnuśna atmosfera, a klienci są rzadkością. Optymistyczni Szczepko i Tońko nakazują podwładnym śpiewać przy pracy, co znacznie poprawia atmosferę i ściąga rzesze klientów. Po jakimś czasie Julian Dalewicz zjawia się w Warszawie w sprawach zawodowych. Pragnie podtrzymać współpracę ze sklepem Ruczyńskich i zjednać sobie Wandę, w której się podkochuje. Jest zaskoczony, gdy w dyrektorach sklepu poznaje swoich byłych pracowników. Szczepko i Tońko przekonują go, że niesłusznie zakazał śpiewać w swojej fabryce, gdyż śpiew i pogoda ducha pomagają na wszystko, i że właśnie dzięki temu sklep tak dobrze prosperuje. Julian postanawia zgolić brodę, kupić modne ubrania i zmienić swój dotychczasowy, sztywny i poważny tryb życia. Niedługo potem przypadkiem spotyka Wandę, która go nie rozpoznaje. Między młodymi zaiskrzyło.
Szczepko i Tońko nie mogą odnaleźć się w wielkomiejskim życiu, z którym nigdy wcześniej nie mieli styczności. Mimo, że w pracy wiedzie im się świetnie, wszystko w Warszawie wydaje im się obce. Szczepko zakochuje się w Basi, pokojówce Ruczyńskich, jednak ona jest już zaręczona z jednym z pracowników sklepu. Z kolei Tońko, który musi udawać męża Wandy, naprawdę się w niej zakochuje. Widzi jednak, że i ona ma już kogoś innego. Po serii zabawnych nieporozumień stwierdzają, że życie w wyższych sferach nie jest dla nich. Postanawiają zabrać Bajbusa i wrócić do ukochanego Lwowa. Podczas balu dobroczynnego, urządzonego na cześć Bajbusa, nieporozumienie goni nieporozumienie. Kiedy Julian prosi Onufrego o rękę Wandy, ten mówi mu, że Wanda ma już męża i syna. Wanda wyjaśnia stryjowi, że nie ma ani męża, ani syna, a Bajbusa podrzucili jej Szczepko i Tońko. Z kolei Szczepko i Tońko wyjaśniają Julianowi, że musieli udawać kogoś, kim nie są, bo z jakiegoś powodu Wandzie na tym zależało. Chcą zabrać Bajbusa, ale w tym momencie zjawia się Onufry i prosi ich, by mógł zostać z nim. Przekonuje ich, że kocha chłopca jak własne dziecko, poza tym u niego w domu Bajbus będzie miał dużo lepsze warunki do życia. W końcu Szczepko i Tońko ulegają. Teraz nic już nie stoi na przeszkodzie pełni szczęścia Wandy i Juliana. Natomiast Szczepko i Tońko, pragnąc jak najlepiej dla ukochanego Bajbusa, wracają do Lwowa.
[Michał Pieńkowski]