Leon Schiller

Leon Schiller
Loading the player ...
Tytuł pełny: Leon Schiller
Data wydania: 1987-04-08
Czas trwania: 01:54
Kategorie tematyczne: społeczeństwo
opis filmu
O filmie

Fragment „Krakowiaków i górali” na scenie teatru Wojska Polskiego w Łodzi w 1946 roku. Fotografie Leona Schillera. Żona Leona Schillera pokazuje rękopisy męża. Afisze premier teatralnych. Zdjęcia z przedstawień teatralnych. Zdjęcia obozowe Leona Schillera. Zdjęcia powojenne Schillera. Leon Schiller rozmawia w teatrze z aktorami.

Realizacja: Maria Góralczyk
Komentarz: Artur Howzan
Zdjęcia: Cezary Makowski
Opracowanie dźwiękowe: Marta Kędzierzawska-Broczkowska
Numer tematu: 1
Osoba: Leon Schiller (polski reżyser, krytyk i teoretyk teatralny)
Zdarzenie: życie i działalność Leona Schillera
Czas akcji: 1987
Miejsce akcji: Warszawa, Łódź
Prawa: WFDiF
Format dźwięku: mono
Format klatki: 4:3
System koloru: czarno-biały
Opis sekwencji
00:00:01:13Czołówka: „POLSKA KRONIKA FILMOWA 15 1987 04 07”.
00:00:18:18Napis: „LEON SCHILLER”, w tle fragment „Krakowiaków i górali” wystawianych na senie teatru Wojska Polskiego w Łodzi w 1946 roku.
00:00:42:10Fotografie Leona Schillera.
00:00:46:23Żona Leona Schillera pokazuje rękopisy męża.
00:01:04:15Afisze premier teatralnych.
00:01:16:05Zdjęcia z przedstawień teatralnych.
00:01:27:10Zdjęcia obozowe Leona Schillera.
00:01:30:18Zdjęcia powojenne Schillera.
00:01:41:19Leon Schiller podczas uroczystości.
00:01:46:21Leon Schiller rozmawia w teatrze z aktorami.
zwiń zakładkę
tekst lektorski

41 lat temu w Łodzi pierwsza po wojnie inscenizacja „Krakowiaków i górali”. Ten spektakl przeszedł do historii, a z nim jego twórca Leon Schiller. Był wszechstronnie wykształconym humanistą, który całą duszę oddał narodowej scenie. Pozostawił po sobie wielkie przesłanie, duchowy testament zatytułowany „Teatr ogromny”. I taki właśnie tworzył od pierwszej premiery w 1917 roku. W jego widowiskach wszystko było jednością: scena, dekoracje, kostiumy, muzyka, aktorzy, słowo. 150 inscenizacji przez 36 lat pracy pełnej pasji, wyrzeczeń i walki. O nowy kształt „Dziadów”, „Opery za trzy grosze”, o ruch i gest w „Pastorałce”, o „Samuela Zborowskiego”. Oświęcim i obóz jeniecki w Murnau nie złamały go. Po wojnie stał się człowiekiem instytucją. Był posłem, rektorem szkoły teatralnej, krytykiem, ale nade wszystko upartym wizjonerem polskiej sceny monumentalnej i orędownikiem współczesnego teatru wojującego. W setną rocznicę jego urodzin UNESCO ogłosiło ten rok Rokiem Schillerowskim.

zwiń zakładkę
zwiń zakładkę