Wyzwolenie Torunia

Proces oczyszczania od Niemców Zachodnich Ziem Rzeczypospolitej zbliża się ku końcowi. Wojska Radzieckie posuwając się brzegiem Wisły zajęły Toruń. Błyskawiczne tempo radzieckiego natarcia przeszkodziło Niemcom w zniszczeniu miasta. Przez pięć lat był Toruń widownią niesłychanego w dziejach terroru antypolskiego. Ludność Polską masowo wysyłano do obozów koncentracyjnych i rugowano z miasta w sposób bezwzględny i okrutny. Dobytek Polaków przypadł w udziale niemieckim osiedleńcom. Toteż wyzwolenie swoje święcił Toruń wyludnionymi przez Reichs i volksdeutschów ulicami i radosnym łopotem flag narodowych, które w oknach swych mieszkań wywiesili stosunkowo nieliczni Polscy mieszkańcy miasta. Niemcy przywrócili Toruń w arsenał i twierdzę, miał tu rozgorzeć bój o każdą dzielnicę miasta, o każdy dom mieszkalny, ale obawa przed okrążeniem sparaliżowała możliwości obronne garnizonu. Opuszczenie Torunia przez Niemców miało wszelkie cechy paniki. Uciekający porzucili na ulicach miasta nie tylko ogromne zapasy broni i amunicji, ale i sterty mundurów, które w pośpiechu zamieniali na cywilne ubrania. Nie pomogły fortyfikacje obronne, rowy przeciwczołgowe i pracowicie wzniesione barykady. Ani jeden strzał nie padł z opancerzonych strzelnic. Toruń znów jest polskim miastem. Na dawniej wyzwolonych połaciach kraju Polski Związek Zachodni organizuje masowy powrót wysiedlonych przez Niemców mieszkańców Torunia. Ziemie Zachodnie na nowo staną się bastionem polskości.