Ludzie bez jutra

Alfred Runicz, rotmistrz huzarów jest zaręczony z córką Pawła Lenina, prezesa teatrów miejskich w Warszawie. Do nowej premiery prezes angażuje Lolę Wirską, znaną artystkę, piękną kobietę, która słynie z licznych romansów. Dotychczasowa gwiazda teatrów miejskich, Helena Horska, nie zgadza się grać roli drugoplanowej i przestrzega swoich kolegów przed intrygami konkurentki. Alfred Runicz, który poznaje Lolę u prezesa, zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Lola uwodzi go. Spędzają ze sobą coraz więcej czasu. Jednocześnie flirtuje z Jerzym Kierskim, który obdarowuje ją kosztowną biżuterią. Prezes Lenin też nie pozostaje obojętny na jej wdzięki. Zgadza się na wysokie honorarium, które może zrujnować teatralny budżet. Alfred, zakochany w Loli bez pamięci, jest zazdrosny o Kierskiego i innych mężczyzn, którzy dotrzymują jej towarzystwa. Lola bawi się jego uczuciami, żąda, by zerwał zaręczyny z narzeczoną. Tymczasem Horska pokazuje Runiczowi list Loli do prezesa, z którego wynika, że narzeczonym artystki jest Kierski. Zdenerwowany Runicz żąda wyjaśnień. Lola twierdzi, że Kierski zmusił ją do takiej deklaracji. Alfred wyzywa Kierskiego na pojedynek. Zostaje ranny. Dobrowolnie oddaje broń komendantowi garnizonu. Czeka go proces o zniesławienie munduru i oszustwa wekslowe. Alfred chce popełnić samobójstwo. Ojciec Alfreda spłaca jego długi, a narzeczona zapewnia, że wybaczy mu zdradę, jeśli zmieni swoje życie. Wyrokiem sądu Runicz zostaje skazany na więzienie i usunięcie ze służby wojskowej. Ojciec Alfreda i Helena Horska wyjednują u generała-gubernatora ułaskawienie. Runicz dowiaduje się z listu Loli do Kierskiego, że był tylko „zabawką” w jej rękach. Zaprasza Lolę na wystawną kolację. Pod wpływem alkoholu zdradza, że wie wszystko o jej intrygach. Zabija ją strzałem z pistoletu.