Paweł Wróbel

Że to Śląsk, zgadnie i Krakus, i Poznaniak. Że to Szopienice, wie każdy Ślązak. Coś jest w tym pejzażu charakterystycznego, choć ani w nim gór, ani morza, ani jezior i lasów. Te właśnie widoki z familokami, hałdami i kominami pędzlem przenosił na płótna niezapomniany Paweł Wróbel, górnik z krwi i kości, malarz z duszy i powołania. Choć doceniany i niezwykle popularny nie tylko w kraju, za życie nie doczekał się w Polsce wielkiej retrospektywnej wystawy. Ale ta, zeszłoroczna, była już pośmiertnym prawdziwym triumfem. Przypominają się Wróblowe słowa sprzed lat: „Maluję nowe życie i mój świat, który już powolutku, na moich oczach na zawsze odchodzi. Gdy już tego świata nie będzie i gdy już mnie zabraknie, niech coś aby z nas na tych moich obrozkach zostanie”. I rzeczywiście gadają.