Budapeszt

Budapeszt jest jednym z pretendentów, i to najpoważniejszych, do miana Paryża Europy Środkowej. Nad błękitnym Straussowskim Dunajem żyją i pracują dwa miliony mieszkańców. Są dumni ze swych mostów, z zamku w Budzie, Parlamentu, muzeum. Budapeszt nie tylko pielęgnuje zabytki, ale wznosi nowe domy, buduje nowe arterie. Ulica jest coraz bardziej salonem miasta. Setki barów kawowych „Espresso”, gdzie podają mocną i niefałszowaną kawę. „Espresso” w Budapeszcie wypierają z każdym miesiącem knajpy, można w nich nie tylko wypić kawę, lecz również zjeść smaczną kanapkę. Przy Váci utca, budapesztańskim Nowym Świecie, mieści się Ośrodek Kultury Polskiej. Węgrzy z wielkim zainteresowaniem przeglądają polską prasę, która, niestety, dociera tu z wielodniowym opóźnieniem. Ale nie byłoby Budapesztu bez piłki nożnej. A dziś jeszcze taki mecz: Węgry ‒ NRF. Przy piłce są Węgrzy, prowadzą grę ofensywnie jak przed laty, kiedy byli potęgą w tej dyscyplinie. Idą jak diabły, atakują bramkę niemiecką. Błyskawiczne podania. Gol! Znowu atak węgierski na niemieckiej połowie boiska. Świetna kombinacja pod bramką. Drugi gol dla Węgier! I znowu grają jak w transie. Są panami sytuacji na boisku. Trzeci gol! Brawo! Tak walczyła węgierska husaria. Sytuacja zmienia się niespodziewanie. Kilka dobrych zagrań i goście niemieccy strzelają pierwszego gola. Coś się dzieje. Biją naszych! Faul, faul! Czwarta bramka dla Węgier. Ostatnie minuty gry. Ostatnie stopnie wytrzymałości stu tysięcy widzów. Ostatnia bramka dla Niemców. I końcowy wynik 4:3 dla Węgier.