Lekarstwo na miłość

Joanna, atrakcyjna architekt, czeka na telefon od narzeczonego. Niestety odbiera tylko pomyłkowe telefony.
Tymczasem w pobliskim banku bandyci dokonują napadu na konwojentów i znikają z walizką pieniędzy. Na podwórku podmieniają walizki. Fałszywe pieniądze rozrzucają przed pościgiem, zaś prawdziwe przeliczają w kryjówce. Z budki telefonicznej Chudy dzwoni do Honoraty z „centrali”, by zameldować o wysłaniu „transportu”, a „centrala” ma zadbać później o wymianę na dolary.
Janka, przyjaciółka Joanny, jest przypadkowym świadkiem napadu. Gdy zaaferowana przybiega do Joanny z sensacyjną wieścią, ta rozmyśla tylko o Januszu. Złoszczą ją omyłkowe telefony do jakiejś „centrali”, więc przy kolejnym podszywa się pod Honoratę. Mimowolnie zaczyna funkcjonować jako skrzynka kontaktowa między gangsterami.
Gangsterzy planują kolejny napad, który nie tyle ma służyć rabunkowi, ile podmianie pieniędzy. Kasjer z banku ma podać termin transportu prawdziwych banknotów przeznaczonych do utylizacji.
Joanna ciągle czuwa przy telefonie. Ma jednak opory, by zadzwonić do hotelu, gdzie zatrzymał się Janusz. Prosi koleżankę o przysługę, ale ta odmawia. Wskutek awarii linii do rozmowy włącza się przypadkowy mężczyzna i oferuje pomoc. Po chwili oddzwania, mówiąc, że u Janusza jest jakaś kobieta. Od słowa do słowa, sam umawia się z Joanną, chcąc być lekarstwem na jej nieszczęśliwą miłość.
Po północy w drzwiach mieszkania Joanny pojawia się nieznajomy z kwiatami. Początkowe jej obawy pryskają, umawia się z nim nawet na kolejną wizytę, ale myślami błądzi daleko, nadal rozpamiętując niewierność narzeczonego. Nagle dzwoni Janusz – jest zajęty, ale znajdzie chwilę następnego dnia w południe.
Spotkanie z narzeczonym nie wypada najlepiej. Janusz się śpieszy, a Joannę paraliżuje nadmiar emocji. Na szczęście podczas powrotu do domu Joanna spotyka nieznajomego. Poprawia jej to humor i umawia się z nim na wieczór.
Mieszkanie Joanny wymaga remontu, właśnie oberwał się żyrandol. Ma to i dobre strony. Przyjmując nieznajomego w nastrojowym półmroku, Joanna liczy na pocałunek… Niestety nastrój burzą ciągłe pomyłki telefoniczne. Joanna wciąga zatem nieznajomego w swoją nową zabawę z udawaniem „centrali”. On po kolejnym telefonie niespodziewanie wychodzi. Namiętnie całuje ją na pożegnanie.
Następnego dnia Joanna z Janką analizują ostatnie wydarzenia. Fantazjują, że nieznajomy to herszt szajki. Postanawiają go śledzić. Wiedzą o nim tylko tyle, że ma psa rasy nowofundlandzkiej.
W kolejnym telefonie do „centrali” kasjer podaje termin transportu. Po chwili Joanna odbiera telefon od gangsterów i przekazuje im informację, lecz myli godziny.
Spóźnieni gangsterzy przyjeżdżają do banku po godzinach urzędowania. Cały plan legł w gruzach. Zostawiają worki z fałszywymi pieniędzmi w depozycie i czym prędzej opuszczają budynek. Później podczas narady w piwnicy odkrywają, na czym polegał błąd – prawdopodobnie doszło do pomyłki telefonicznej. Dzwoniąc pod rozmaite numery, próbują ustalić, gdzie znajduje się fałszywa Honorata.
Tymczasem Joanna i Janka sprawdzają właścicieli nowofundlandczyków w Warszawie. Trafiają na same mylne tropy. Wkrótce jednak tajemniczy nieznajomy odzywa się sam i umawia z Joanną w kawiarni. Janka przygląda mu się dyskretnie, by móc go śledzić. Zdobywa jego numer telefonu. Joanna dzwoni pod ten numer i żąda wyjaśnień. Nieznajomy obiecuje przyjść do niej wieczorem i wszystko wytłumaczyć.
Gangsterom udaje się zidentyfikować fałszywą Honoratę. Planują napad na mieszkanie Joanny. Chudy podaje się za elektryka, reszta czeka za drzwiami, lecz później, gdy nic nie idzie zgodnie z planem, gangsterzy zmuszeni są do ucieczki. Po serii nieprawdopodobnych qui pro quo naiwność Joanny sprawia, że w końcu trafia do kryjówki gangsterów. Nieznajomy dowiaduje się o jej porwaniu.
Wśród gangsterów wybucha sprzeczka na temat tego, w jaki sposób pozbyć się kobiety. Dochodzi do bójki. Wszyscy po kolei tracą przytomność. Ostatniego gangstera pokonuje Joanna kluczem francuskim. Kiedy nieznajomy przybywa z odsieczą i on zostaje uderzony kluczem. Wówczas wychodzi na jaw, że jest kapitanem milicji i od dawna śledził szajkę fałszerzy.
Wieczorem, gdy Janusz dzwoni do Joanny, ona zbywa go i pada w ramiona kapitana. Po chwili okazuje się, że to Janusz był szefem gangu i za chwilę zostanie aresztowany. (JU)